عکاسی یا آتلیه از دیر باز به صورت مغازه خدماتی در همه خیابانها و محله ها بوده و رفته رفته با آمدن نسل های جدید گوشی همراه و آشنایی با تکنیک عکاسی توسط دوربین های پیشرفته خیلی از مغازه عکاسی که به صورت سنتی کار می کردند یا تعطیل شدند یا اگر بر اساس همان دانش و تجربیات قبلی مانده باشن فقط در حد گرفتن عکس پرسنلی باقی ماندند.نسل جدید این حرفه با اقداماتی از قبیل ثبت برند آتلیه عکاسی و فیلمبرداری و این قبیل کارها و تبلیغات و برندینگ آن شما را تبدیل به یک چهره کاربلد می کند و سود آوری چندین برابری دارد.

ثبت برند آتلیه عکاسی،فیلمبرداری، ثبت رامند

اما در این میان ولع انسان به ثبت تصاویر با زرق و برق بیشتر و حرفه ای تر اما خاموش نشده . حالا که عکاسی به عنوان یک صنعت شناخته شده و منبع خوبی برای کسب درامد و سود است بهتر است ابدا ثبت برند انجام دهد و سپس با نام تجاری (برند) مختص به خودش کار کند.

آتلیه عکاسی و فیلمبرداری مکانی هستند که به صورت تخصصی خدمات عکاسی را ارائه می دهند.با عکاسی بسیاری از مراسم عروسی و عقد، مراسم ترحیم یا مراسم نوزادی می توان مچ خاطره را گرفت نگذاشت در برود. پس این صنعت نه تنها با وجود گوشی های هوشمند ناتوان نشده بلکه بیشتر هم عرض اندام نشان میدهد. حالا با ثبت نام تجاری آتلیه می توانید هم جلوی سوء استفاده و تقلب را بگیرید و هم با یک نام مختصر و جذاب توسط مشتریان راضی و وفادار به دیگر افراد معرفی شوید و هم با یک نام مشخص که همان برند آتلیه شماست در عرصه تبلیغات هم حضور داشته باشید و راحتر شناخته شوید.

امروزه آتلیه ها کاملا تخصصی هم هستند که منبع درامد خوبی دارند، مثل: آتلیه کودک، آتلیه عکاسی صنعتی، آتلیه عروسی و ….
برای ثبت طرح صنعتی محصولی که تازه تولید شده و یا تغییراتی در تولیدش داشته که می توان آن را به عنوان طرح صنعتی ثبت کرد باید از عکس های جذاب و در زوایای مختلف عکاسی نمود یک عکاس تخصصی در زمینه صنعتی نیاز است و این مورد هم بازار کار خوبی را پیدا خواهد کرد.
مدارک ثبت برند آتلیه و فیلمبرداری:
1- مدارک هویتی شخص (کپی شناسنامه و کارت ملی)
2- مجوز یا جواز کسب عکاسی
3- نمونه لوگو یا برند

ثبت برند آتلیه عکاسی،فیلمبرداری، ثبت رامند

در دنیای کنونی خرید هر نوع پوشاک مناسب برای مهمانی ، اداری، رسمی، تحصیلی و یا حتی فصلی محدود به زمان و مکان خاصی نیست. شما با یک اپلیکیشن یا سایت حتی در فضای مجازی هم میتوانید انتخاب کنید. حتی با فرسنگها فاصله بدون اینکه فروشگاهی داشته باشید می توانید فروشنده و یا خریدار کالا باشید.
حا آنکه وقتی فعالیتی را شروع می کنید مخصوصا در رابطه با پوشاک و موارد مصرفی که هم سریع جای خودش را می گیرد و هم سریع بازار خودش را با انواع سلیقه ها پیدا می کند، نیاز به شناساندن یک نام دارد.چرا که همه هزینه تبلیغات و تلاشها بی ثمر می شود اگر فکری برای ثبت نام تجاری یا برند خود نکنید.
شما وقتی به یک فروشگاه می روید و دست روی برند خاصی میگذارید و حتی حاضرید هزینه گزافی را برای آن پرداخت کنید نه تولید کننده را می شناسید و نه طراح را. شما فقط یک نام (برند) را شناخته اید و این برند و لوگو را هر جای دنیا که نماینده فروش آن باشد، ببینید می شناسید.
پس حرفه ای ترین کار اینست که ابتدا برای ثبت برند پوشاک و مزون لباس خود اقدام کنید.
ثبت برند پوشاکو یا مزون لباس باعث رونق کسب و کار و هدایت مشتری شما می شود. ضمنا جلوی جنس و محصول تقلبی را هم می گیرید. اگر برند پوشاک شما معروف باشد شاید افرادی قصد سو استفاده از برند شما را داشته باشند اما با طی کردن مراحل قانونی ثبت مالکیت برند جلوی ضرر های احتمالی را خواهید گرفت.
اگر جنس پوشاک و یا طراحی لباس های رسمی که توسط فروشگاه شما انجام یابد با صرف وقت و انگیزه باشد و از مرغوبیت آن چیزی کم نگذارید مطمان باشید بازار را بدست خواهید آورد. و دیگر نیازی نیست که محصول تولیدی خود را با نام یک کشور دیگر به بازار عرضه کنید.با کمی ذکاوت و خلاقیت می توانید برند خود را به طور رسمی معرفی کنید.
گاهی کیفیت تولیدی محصولات داخلی آن‌چنان پایین است که چاره‌ای جز تهیه جنس خارجی وجود ندارد و یا قیمت محصولات داخلی نسبت به مشابه خارجی بسیار بالاتر است لذا این مسئله باعث می‌شود تا مردم کالای خارجی را ترجیح دهند.
تنوع قیمت در بازار پوشاک به برند، مدل و جنس محصول بستگی دارد؛ چنانچه قیمت انواع لباس بر اساس شاخص‌های مختلفی ازجمله کیفیت پارچه، برش و دوخت، محل عرضه و برند بودن یا نبودن لباس است اما با توجه به به سه برابر شدن قیمت ارز، قیمت انواع پوشاک به‌ویژه پوشاک وارداتی 100 درصد افزایش‌یافته است؛ این مسئله باعث شده است تا با توجه به افزایش قیمت چشمگیر پوشاک خارجی، ایرانیان تمایل بیشتری به پوشاک ایرانی پیدا کنند اما هنوز هم هستند افرادی که استفاده از پوشاک و کالای خارجی را جزو ملزومات زندگی‌شان می‌دانند.

دلیل روی آوردن این افراد به پوشاک و کالای خارجی این است که می‌گویند:یا کیفیت تولیدی محصولات داخلی آن‌چنان پایین است که چاره‌ای جز تهیه جنس خارجی نداریم و یا قیمت محصولات داخلی نسبت به مشابه خارجی بسیار بالاتر است لذا این مسئله باعث می‌شود تا کالای خارجی را ترجیح دهیم.

اما حقیقت این است که صنعت پوشاک ایران در مقایسه با کشورهایی همچون ترکیه، چین، بنگلادش و…که امروزه بخش اعظمی از صادرات پوشاک را به خود اختصاص داده اند، از قدمت طولانی‌تر و کیفیت و طراحیمطلوب‌تری برخوردار است پیشنهاد می تواند تلفیق و ادغام                 نساجی و بازار فروش لباس با برند مخصوص باشد، که هم به

اشتغال زایی کمک کند و هم میزان سرمایه کشور را بیشتر کند

و هم با مصرف لباس و پوشاک ایرانی مانع ورشکستگی هموطنان

خود شویم،و چه بسا خود با اعتماد به نفس و اتکا به متخصصین

داخلی بتوانیم صادر کننده پوشاک هم باشیم.چرا که منابع تهیه

مواد اولیه را داریم و با کمی ممارست می توانیم در زمینه

برندینگ پوشاک هم فعال باشیم. شاید خرید و پوشیدن

لباس هایی با برند هایی مثل السی وای کی کی، آدیداس، هرمس، شانل و… بین ایرانی ها زیاد باشد اما باید قبول کرد بیشتر این ها تقلبی هستند و جنس اصلی با کیفیت مطلوب ندارند.حالا به این فکر کنیم که برند پوشاک ایرانی چنان شهرت و معروفیت برتی خود رغم بزند که بتواند با تمام اجناس تقلبی اما گرانقیمت رقابت کند و چه بسا اکنون هم برخی از برندهای پوشاک ایرانی هستند که همان حس اعتبار و شخصیت را برای مصرف کننده اش به همراه دارد.

مراحل ثبت برند لباس یا مزون لباس:
ابتدا باید یک نام که میتواند نام خانوادگی خود یا نامی که در لغتنامه دهخدا دارای مستند معنی فارسی است انتخاب کنید
به یاد داشته باشید در صورتیکه می خواهید از اسم خارجی استفاده کنید باید کارت بازرگانی یا کارت عضویت برای ثبت برند ارائه دهید
مدرک بعدی جواز یا تاییدیه مهارت یا پروانه کسب است که از مرجع صلاحیت دار در رابطه با دوزندگی ، طراحی و خیاطی صادر شده باشد
نام تجاری (برند) یا لوگو باید به نام شخص حقیقی (یک فرد)و یا شخص حقوقی(شرکت)و یا ترکیب هردوی آنها ثبت شود پس به مدارک شناسایی شخص و یا مدارک ثبتی شرکت نیاز است.
الزامی وجود ندارد که همراه برند خود لوگو یا نشان را ثبت کنید ولی در صورتیکه لوگو خود را طراحی و انتخاب کرده باشید هر دو در یک اظهارنامه قابل ثبت است.

ثبت برند پوشاک،برند لباس،برند مزون، ثبت رامند

برندینگ ضرورتاً مبتنی بر اصل «برآوردن نیازهای مصرف کننده» است. همچنین نباید این نکته فراموش شود که مردم نیازهای متفاوتی دارند که بعضی از آنها بر پایه های احساسی و روانشناختی بنا شده اند. بنابراین از آن جایی که مردم همیشه منطقی رفتار نمی کنند، برای تصمیم گیری در مورد نحوه ایجاد یک برند، می بایست چارچوبی مد نظر قرار گیرد که در بردارنده نیازهای متعدد باشد.

محتوای اصلی برندینگ موفق، از دو ساختار مهم:

خواص و ویژگی های فواید احساسی؛

خواص و ویژگی ها، اصولاً نیازهای عملی را برآورده می سازد. آنها ذاتاً منطقی بوده و سبب می شوند که فرد برای فکر کردن و انجام مقایسه، از روشی منطقی استفاده کند. خواص و ویژگی های متمایز، پیش نیازی برای ورود به بازار هستند، بهاین دلیل که در صورت عدم وجود آنها کالا و خدمات، نیازها و خواسته های مصرف کننده را برآورده نکرده و با شکست مواجه می شود.
روشن است که جز شرکت هایی که محصولاتی را تولید و یا خدماتی را ارائه می کنند، هرگز مصرف کنندگان از تمام خواص و ویژگی های محصولات و خدمات آگاهی ندارند، تنها چیزی که می دانند این است که بعضی از علائم تجاری (برند)نسبت به بعضی دیگر، ارجحیت دارند.

در نتیجه رمز یک برندینگ موفق، افزودن معیار روانشناسی به محصولات شرکتها در قالب فواید غیرقابل مشاهده است، زیرا نه خواص و ویژگی ها، بلکه روابط عاطفی، باورها، ارزشها و احساسات هستند که مردم را به علامت تجاری متصل می کنند و در واقع این جنبه از محصول است که می تواند یک علامت تجاری (برند)در اذهان مردم از نوع دیگر آن متمایز سازد و این امر جز با ساخت هویتی قوی از علامت تجاری (برند)در ذهن مصرف کنندگان به دست نمی آید. بنابراین از آنچه بیان شد نتیجه گیری می شود که استفاده از علائم (برند)در انتقال اطلاعات مبدأ و کیفیت کالا و خدمات در راستای کاهش ریسک و عدم اطمینان، تنها بخشی از کارکدهای برند است و برندها، مشخصه های پیچیده تری دارند که مربوط به ساخت تصویر و در بردارنده وضعیت، قدرت، ارزش ذاتی و در نهایت توسعه شخص برند است.

برندی که صرفاً انتقال اطلاعات داده و یا تنها بخشی از تصویر را ارائه دهند برندهای نخستین هستند. اواخر قرن 19 مقارن با به کارآمدن برندهای جدید بود. به طوری که علائم تجاری(برند) در کنار انتقال اطلاعات مبدأ و کیفیت کالا و خدمات، ماهیتی همچون قدرت، ارزش و شخصیت را نیز منتقل می کردند. بنابراین مصرف کننده از برند برای نشان دادن شخصیت و هویت خود استفاده می کند، به این ترتیب که مصرف کننده معنایی که از برند درک می کند را با تصویر از خود یا پیامی که قصد انتقال آن را دارد هماهنگ می کند.

تولد قانون علائم تجاری(برند) مدرن همراه با تولد برندهای جدید بود. با این تفاوت که تئوری علامت تجاری(برند) بیشتر بر جنبه اطلاعات تجاری کارکرد برند توجه داشت و سایر اجزای برند را نادیده گرفته یا مردود می دانست. این دیدگاه گرچه یک نقش البته مهم برند را در نظر می گیرد، اما موفق به مد نظر قراردادن طبیعت چند بعدی برند بر روی مصرف کننده و شرکت نمی باشد.
برخی مثال های ساده نشان می دهند که چگونه برندینگ ابعاد کاربردی و غیرکاربردی را درخود دارند. برندهای نایک، اپل، گوچی در یک سطح همگی به مصرف کننده کمک می کنند که محصولات را دسته بندی کنند. کفش، لباس یا لوازم الکترونیک که خریداری می شوند، احتمالاً شبیه به نمونه های قبلی خریداری شده از همان برند نیستند، زیرا ممکن است در خط تولید تغییراتی رخ داده باشد. اما می توان اطمینان داشت که محصول، انتظار فرد را برآورده خواهد ساخت. کفش نایک الزاماً مشابه سایر کفش های نایک خواهد بود.
خدمات پس از فروش وجود خواهد داشت و احتمالاً بعد از تعداد مشخص دفعات استفاده، فرسوده خواهد شد. دستگاه های اپل ظاهری زیبا وکاربری ساده ای داشته و به سرعت خاموش و روشن می شوند و کارکرد قابل اطمینانی نیز دارند. پوشاک گوچی دارای جزئیات خاصی بوده و از پارچه های مقاوم تهیه شده اند. در این موارد برندها به عنوان معیاری برای یافتن کیفیت مشابه عمل می کنند.
در صورت استفاده سایر رقبا از این علائم، مصرف کننده نمی تواند از علامت (برند)به عنوان نشانه کیفیت استفاده کند و می بایست جستجوی جدیدی را برای یافتن محصولات قابل اطمینان انجام دهد. قانون علائم تجاری(برند) مانع از استفاده غیرمجاز از علائم و افزایش هزینه جستجو میشود. بدین معنا که قانون از سرمایه گذاری تولید کننده در ارائه کالا و خدماتی که مصرف کننده قصد خرید آن را دارد، حمایت می کند، چرا که تولید کننده، کالا و خدمات را با کیفیت مشخصی ارائه می دهد.

اما اگر مصرف کننده بداند که کالایی که قصد خریدش را دارد، اصل نیست و نمونه مشابهی از کالای دیگری است که ممکن است از لحاظ کیفیت مشابه محصول اصلی باشد یا نباشد، چطور؟ به بیان دیگر اگر مصرف کننده گمراه نشده باشد، چه؟ به نظر می رسد مسئله تولید کیفیت در اینجا از اهمیت چندانی برخوردار نیست.
به عنوان کالاهایی هستند که از سوی برند اصلی مجوز تولید آنها داده می شود، اما معمولاً به عنوان محصول با اهمیت کمتر تلقی شده و مشمول استانداردهایی که شامل محصولات اصلی شرکت می شود، نیستند. شرکت ها گاهی از کالای با اهمیت کمتر برای توسعه بازار خود، ایجاد احساس مثبت نسبت به محصول اصلی شرکت و حفظ ارتباط با مشتریانی که تمایل به داشتن برند محصول را دارند، اما قصد خرید محصولات گران قیمت را ندارند، استفاده می کنند.

حتی زمانی که خود شرکت مجوز تولید چنین محصولاتی را نداده باشد، مصرف کننده ممکن است کالای غیرمجاز با برند مورد نظر را خریداری کند و کاملاً آگاه باشد که شرکت اصلی برند این کالا را تایید نکرده است. در این وضعیت کمتر گمراهی مصرف کننده رخ می دهد. بسیاری از شرکت ها مشتریان را تشویق می کنند که برندها را دارای شخصیت تلقی کرده و به این ترتیب به تقویت این ذهنیت که خرید محصول دارای برندینگ باعث ارتباط عمیق با برند می شود، کمک می کنند. خرید کالاهای داری برند مجاز یا غیرمجاز نیز از راه هایی است که مصرف کننده این ارتباط را برقرار می کند.
علاوه بر این در برندینگ مصرف کنندگان ممکن است از یک برند برای معرفی خود استفاده کنند.
بنابراین برندها کارکردهای متنوعی دارند. ادبیات برند تاریخچه غنی و تئوری های متفاوتی برای درک هر یک از این کارکردها ارائه داده است. این ادبیات، مستقیماً در حقوق به کار نرفته اند و برای اینک کارکردهای اخیر در ادبیات حقوقی مورد بحث قرار گیرند هماهنگ سازی هایی لازم است که در این گفتار به آن پرداخته می شود.

ثبت برند و لوگو، ثبت رامند