کنوانسیون پاریس و قوانین طرح صنعتی

/0 دیدگاه /در , /توسط

کنوانسیون پاریس و قوانین طرح صنعتی

كنوانسيون پاريس براي حمايت مالكيت صنعتي مورخ 21 مارس 1883و موافقتانامه تریپس (موافقت‌نامه جنبه‌های تجاری حقوق مالکیت فکری یا «Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights» است که به صورت اختصار، آن را با عنوان تریپس «TRIPS» می‌شناسند)تحت عنوان اصطلاح طرح صنعتی تعریف نشده است و همچنین قوانین داخلی هر کشوری تعریف خاصی از طرح صنعتی ارائه داده است.اما این تعاریف در بسیاری از موارد تحت قوانین شبیه به و تعریف مشترک درامده است.پس نیاز است به طرح صنعتی در دو مقوله لغوی و فنی، حقوقی آن بپردازیم.
در لغتنامه های رایج فارسی به معنی صورت ، نقاشی،پیکر، نقشه می باشدو متقابلا کلمه صنعت به معانی امور صنعتی و تولیدی یا ساخت شده تعبیر می شود
اما تعریف طرح صنعتی در برخی از کشورها:
در استرالیا نمونه قابل روئیت یک کالا یعنی چیزی که ساختار و شکل و فرم داشته باشد و بتوان آنرا تزئین نمود تعریف شده است.
تعریف قانون مالکیت صنعتی بریای طرح صنعتی در کشور کانادا بیشتر شکل فیزیکی و جذابیت کالا است که قابل درک باشد و به راحت یقابل روئیت باشد.
اما قانون ژاپن در رابطه با طرح صنعتی اشاره به شکل و ابعاد فیزیکی یک کالا است که به نمود زیبایی آن کمک میکند و به راحتی نیز قابل درک و رویئت می باشد.
و اما قانون فدرال سوئیس جالب است به ابعاد بیرونی کالا چه با رنگ چه بدون رنگ یک مدل اشاره دارد.
کشور فرانسه از طرح صنعتی حتی به بافت و پیچ و خم ظاهری علاوه بر رنگ،اشاره شده است.
در کتاب قانون داخلی کشور برزیل ماده 91 قانون مالکیت صنعتی همان شکل نمادین با همه جنبه های ظاهری ، رنگ، بعد و تزئینات آن تعریف شده که همچنین مدلی برای تولید هم باشد.
در قانون طرح¬های ثبت شده انگلیس اینگونه تعریف شده:ویژگی-های مربوط به شکل، ساختار، نقش و تزئینات بکار رفته در یک کالا که به واسطه یک عمل صنعتی است به نحوی که در کالای نهائی و خاتمه یافته (کالایی که مراحل ساختش به اتمام رسیده است) ایجاد جذابیت و رکن بصری آن مهم می باشد.
در بیشتر قوانین داخلی به جهت ظاهری اهمیت داده شده اما در قانون داخلی امریکا طرح برای یک کالا مرکب از خصوصیاتیست که ظاهرا دیده میشود یا اعمال شده در آن کالاست. یک طرح در ظاهر آن کالا نمایان می باشدو ممکن است فقط مربوط با ساختار، شکل یک کالا، نمای تزئینی به کار رفته در یک کالا یا ترکیبی از ساختار و نمای تزئینی مربوط به یک کالا باشد.
براساس ماده 2 قانون ثبت اختراعات چین مصوب 1984، طرح¬های یک کالا به معنای طرح¬های جدید شکل، نقش و نگار یا ترکیبی از آنها یا ترکیبی از رنگ با شکل و نقش ونگار است که دارای ظاهری زیبایی شناختی بوده و برای کاربردهای صنعتی مناسب باشد.
و اگر بخواهیم همه این تعاریف و قوانین ملتها را با قانون ثبت اختراعات، طرح¬های صنعتی وعلائم تجاری ایران مصوب 1386 مقایسه کنیم اینگونه است:
از نظر قانون، به موجب ماده 20 قانون یاد شده، هر گونه ترکیب خطوط یا رنگ¬ها و هرگونه شکل سه بعدی با خطوط، رنگ-ها و یا بدون آن، به گونه¬ای که ترکیب یا شکل یک فرآورده صعنتی یا محصولی از صنایع دستی را تغییر دهد طرح صنعتی است. در یک طرح صنعتی تنها دسترسی به یک نتیجه فنی بدون تغییر ظاهری مشمول حمایت از این قانون نمی¬باشد.
اما نکته حائز اهمیت اینست که در قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی وعلائم تجاری ایران در یک طرح صنعتی تنها دسترسی به یک نتیجه فنی بدون تغییر ظاهری مشمول حمایت از این قانون نمی¬باشد. مانند آنچه در مقررات برخی سازمان¬های بین الدولی منطقه ای راجع به طرح¬های صنعتی نیز از طرح صنعتی تعریف به عمل آمده است.
در موافقتنامه سازمان مالکیت معنوی آفریقا (OAPI) در رابطه با طرح صنعتی آمده است:ترکیبات خطوط یا رنگ ها طرح صنعتی است و هر شکل سه بعدی اعم از اینکه با خطوط و رنگ-ها همراه باشد یا نباشد مدل صنعتی است البته به شرطی که تزتیبات پیش گفته یا شکل، ظاهری خاص و یا ویژه به محصول صنعتی یا دستی بدهد و به عنوان یک الگو و نماد برای ساخت آن محصول عمل کند.
از نظر اداره هماهنگ ¬سازی با بازارهای داخلی اتحادیه اروپا یا همان(OHMI) بطور خلاصه طرح صعنتی، طراحی ظاهری یک محصول یا بخشی از آن است که ناشی از خطوط رنگ، شکل، بافت یا تزئینات آن است.
در قوانین مالکیت معنوی برای طرح های صنعتی در بند (1) ماده 2 قانون مدل سازمان جهانی آن طرح صنعتی ترکیبی از خطوط یا رنگ¬ها یا هر شکل سه بعدی همراه یا بدون خطوط یا رنگ¬ها است؛ به شرطی که چنین ترکیب یا شکلی، ظاهر ویژه به یک محصول صنعتی یا دستی بدهد و به عنوان یک طرح برای آن محصول تلقی شود.
در اسناد و کتب منتشره از سازمان جهانی مالکیت معنوی از طرح صنعتی تعریف شده است. در یکی از کتب منتشره از سوی wipo در تعریف طرح صنعتی از نظر حقوقی آمده است: «طرح صنعتی عبارت است از حقی که برای حمایت از ویژگی¬های تزئینی و صرف نظر از کارکرد یک کالا یا محصول صنعتی که حاصل فعالیت طراحی است و متعاقب ثبت آن، اعطاء می¬شود.
حقوقدادنان داخلی وخارجی نیز از طرح صنعتی تعاریف مشابه تعاریف یاد شده ارائه داده¬اند که به تعدادی از آنان به شرح زیر اشاره می¬شود:
طرح صنعتی، طرح، شکل یا تصویری است که به شیء نوعی تجلی و زیبایی تازه ای می بخشد به نحوی که از دیگر اشیاء مشابه متمایز و متفاوت باشد؛ مثلاً نوعی خطوط زینتی در لباس یا ترکیب رنگ¬ها.
از نظر برخی دیگر طرح صنعتی عبارت است از جنبه¬ای از یک کالا که نمودی تزئینی یا آرایشی دارد، این طرح می¬تواند یک شکل سه بعدی باشد مثل سطوح سه بعدی یک کالا یا دو بعدی باشد مثل خطوط و رنگ¬های جذاب بکار رفته در یک کالا.
طرح صنعتی هرگونه ترکیب خطوط و رنگ¬ها و هرگونه شکل سه بعدی با خطوط، رنگ¬ها و یا بدون آن است که بتواند طی یک فرایند صنعتی روی کالا به کار رود و به آن، شکل ظاهری خاصی دهد.
طرح صنعتی به عنوان خصوصیات مربوط به شکل، ساختار، نقش و تزئینات بکار رفته در یک کالا به واسطه یک فرآیند صنعتی است به نحوی که در کالای نهایی و خاتمه یافته ایجاد چشم نوازی و جذابیت نماید.
آفرینش¬های بدیعی است که در قالب خطوط، نقش ها، رنگ ها و اشکال سه بعدی (ساختار) در یک محصول به موجب فرآیند صنعتی متبلور شده و موجب گیرایی و جذابیت در محصول نهایی می¬گردد.
ظاهر تمام یا بخشی از یک محصول که نتیجه ویژگی های به خصوص، خطوط، نمادها، رنگ¬ها، شکل، بافت و یا مواد و جنس یک محصول یا نحوه آرایش آن است.
طرح صنعتی عبارتست از مجموعه ای از خطوط، طرح، رنگ، شکل، ترکیب رنگی یا غیر رنگی، دو بعدی یا سه بعدیف هرگونه نمای داخلی یا خارجی، جزئی یا کلی یک محصول، بسته بندی، پوشش، طرح های چاپی و گرافیکی که به محصول شکل ظاهری خاصی بدهد و ویژگی و چهرۀ جدیدی را ارائه دهد که بطور صنعتی قابل اجراء است.
با توجه به مجموع تعاریف فوق که عمدتاً تعریف حقوقی از طرح صنعتی است می توان عناصر مشترک تعاریف یاد شده را به شرح زیر احصاء کرد:
1. طرح صنعتی باید توسط حس بینایی قابل درک و رویت باشد. قابل رویت بودن طرح روی کالا یکی از شرایط مهم برای طرح صنعتی است. وقتی طرح روی یک کالای خاص قرار گرفت و متبلور شد باید آشکار باشد و این قابلیت را داشته باشد که توسط حس بینایی مورد قضاوت قرار گیرد. همچنین ضرورت دارد که طرح صنعتی در جریان استفاده معمولی از کالا بوسیله مصرف کننده نهایی قابل رویت باشد؛ این شرط بخاطر این است که برخی از طرح¬ها در جریان استفاده معمولی ظاهرشان مورد تغییر قرار می¬گیرد یا اینکه برخی از بخش¬های کالاهای مرکب و پیچیده در جریان استفاده معمولی از آنها دیده نمی¬شوند.
2. طرح باید به کالا ظاهر خاص و ویژه بدهد. این شرط باعث می¬شود کالایی که طرح روی آن قرار گرفته است از نگاه و منظر مصرف¬کننده و کاربر جذاب و متفاوت از کالاهای مشابه و همسان باشد.
این جذابیت خاص در کالا توسط انتخاب طرح توسط طراح که می-تواند خطوط، رنگ¬ها، شکل، ساختار، بافت، باشد. ایجاد می-گردد و موجب می¬شود که کالای حاوی طرح دارای ظاهری خاص و ویژه، منحصر به فرد، جذاب، و قابل تشخیص از کالاهای مشابه باشد. البته همانطور که بعداً خواهیم دید نیازینیست که ظاهر کالا الزاماً زیبا هم باشد.
3. طرح صنعتی صرفاً مربوط به ظاهر قابل رویت کالایی است که در آن متبلور شده است و ویژگی¬های کاربردی و فنی محصول ارتباطی به طرح صنعتی در معنای حقوقی و خاص آن ندارد. البته چنانچه طرح واجد ویژگی زیبا شناختی و تزئینی و همچنین دارای کارکرد فنی باشد صرفاً جنبه تزئینی و زیبایی شناختی آن در قالب طرح صنعتی مورد حمایت قرار می¬گیرد و جنبه دیگر آن می¬تواند در قالب¬های حقوقی دیگر مورد حمایت باشد.
4. از جمله مشترکات تعاریف فوق این است که طرح باید روی کالا تبلور یابد. به عبارت دیگر شرط حمایت از یک طرح صنعتی به معنای خاص آن این است که طرح قابلیت آن را داشته باشد که در یک فرآیند صنعتی قرار گرفته و در نهایت بر روی یک اثر ملموس و عینی قابل رویت باشد؛ بدین توضیح که ویژگی¬های موجود در یک طرح اعم از شکل، ساختار و یا ویژگی¬های مربوط به تزئینات باید در کالا بکار رفته باشد تا به عنوان طرح صنعتی به معنای خاص آن قابل حمایت باشد. البته برخی از قوانین ملی و اسناد بین¬المللی قابلیت قرار گرفتن طرح روی کالاهای مربوط به صنایع دستی را نیز کافی برای حمایت در قالب طرح صنعتی دانسته¬اند که در مباحث مربوط توضیحات کافی در اینخصوص داده خواهد شد.

کد اقتصادی

/0 دیدگاه /در , /توسط
شماره ای 12 رقمی کد اقتصادی است که شخصیت‌های حقوقی و برخی شخصیت های حقیقی برای انجام هرگونه فعالیت اقتصادی قانونی به آن نیاز دارند.در واقع این فرایند تشکیل آن به شما کمک میکند تا اداره مالیات و ممیز مالیاتی مربوط به آدرس محل فعالیت خود را پیدا بیابید.
شناسه اقتصادی پیش‌نیاز شروع هرگونه فعالیت اقتصادی قانونی در ایران است،همانطور که میدانید در هر جامعه افراد زیادی درگیر فعالیت اقتصادی هستند ساماندهی این افراد، حمایت از آنها و اخذ مالیات از فعالان اقتصادی مستلزم این است که این افراد با یک شناسه منحصر به فرد شناسایی شوند. به عبارتی می‌توان گفت فعالیت انجام هرگونه فعالیت اقتصادی توسط افراد حقیقی یا حقوقی بدون داشتن شماره اقتصادی غیرقانونی است.
مرجع صادرکننده اداره دارایی است.
بهترین زمان اخذ این کد دو ماه بعد از ثبت قانونی شرکت می باشد.
کاربرد کد اقتصادی :
شما برای دریافت کارت بازرگانی ،حضور در مناقصه‌ها و مزایده‌ها ، صدور فاکتور ، بازکردن حساب بانکی و ارزی برای شرکت و عقد قرارداد حقوقی با سایر شرکت‌ها و موسسات منوط به داشتن این کد است.. رسیدگی به دفاتر پلمپ ، فاکتورها ، صورت حساب‌های شرکت ، مالیات و معافیت‌های مالیاتی در اداره دارایی با این کد انجام می‌شود. به طور کلی می‌توان گفت این کد شناسه‌ای اختصاصی برای شما در اداره دارایی است.
نکته: شرکتهایی که کد اقتصادی ندارند مشمول قوانین معافیت از مالیات نمی شوند.
مدارک :
۱- دریافت دفترچه و تکمیل آنها
۲- کپی شناسنامه و کارت ملی تمامی اعضای هیئت مدیره
۳- کپی مدارک ثبت شرکت(برابر با اصل شده) و کپی روزنامه های رسمی
۴- کپی پروانه بهره برداری یا مجوز تاسیس
۵- کپی سند مالکیت اقامتگاه قانونی شرکت که در آگهی تاسیس قید گردیده و در صورت استیجاری بودن، کپی قرارداد اجاره رسمی یا با کد رهگیری معتبر که به تایید واحد مالیاتی محل وقوع ملک رسیده باشد.
۶- نامه شروع و یا عدم شروع به فعالیت شرکت و کپی آن بعد از ثبت در دبیرخانه
۷- پرداخت مالیات حق تمبر به اداره دارائی
۸- گواهی امضا از صاحبان حق امضا شرکت
دریافت کد اقتصادی از طریق اینترنت ۵ مرحله دارد.
پیش ثبت نام
صحت سنجی
تولید و ارسال نام کاربری
ثبت نام
صحت‌سنجی میدانی
کد اقتصادی جدید و کد اقتصادی قدیم
ثبت‌نام جهت دریافت شماه اقتصادی جدید؛ برای کلیه مؤدیان حقوقی اجباری است، زیرا این کد جایگزین شماره قبلی در نظام مالیاتی، گمرکی و اقتصادی کشور خواهد شود.
این کد با کد ۱۲ رقمی که در حال حاضر طی تشکیل پرونده و تعیین حوزه توسط اداره امور مالیاتی صادر می شود؛ متفاوت است.
جهت دریافت این کد حتما بایستی تشکیل پرونده در دارایی انجام شده باشد سپس از طریق ثبت نام سیستمی طی سه مرحله بایستی نسبت به اخذ کد جدید اقدام شود.
تفاوت کداقتصادی قدیم وجدید:
هر دو کد، ۱۲رقمی هستند و هر دو هم از اداره دارایی صادر میشود. در واقع با نمونه قدیمی، تشکیل پرونده دارایی و تعیین حوزه مالیاتی انجام میشود. کد اقتصادی جدید متناسب و مطابق با سیستم جامع مالیاتی جدید طراحی شده است اما در حال حاضر کدی صادر نشده و فقط ثبت نام انجام شده و کد رهگیری ثبت نام ارایه میشود.
موارد کاربرد کد اقتصادی جدید:
– پیش نیاز ارایه اظهارنامه مالیاتی
– اخذ کارت بازرگانی
– اخذ گواهی ارزش افزوده
با توجه به اینکه اظهارنامه های مودیان مالیاتی صرفا به صورت الکترونیکی قابل ارایه است، مودیان جهت مراجعه به سامانه عملیات الکترونیکی مالیاتی نسبت به ارایه اظهارنامه های مالیاتی به کد اقتصادی جدید نیاز دارند؛ در صورت عدم اقدام جهت اخذ کد اقتصادی جدید، اطلاعات اظهارنامه توسط سیستم پذیرش نخواهد شد و همچنین امکان پرداخت مالیات به صورت الکترونیکی توسط مودیان وجود نخواهد داشت. طبق برنامه‌ریزی انجام شده کلیه فعالان اقتصادی که در تجارت خارجی با گمرک جمهوری اسلامی ایران ارتباط دارند (صاحبان کالا، حق‌العمل‌کاران گمرکی و…) لازم است شماره اقتصادی جدید را به همراه کد اقتصادی قدیم دریافت نمایند.
مراحل اخذ کد اقتصادی جدید:
۱) ثبت نام اولیه ۲) اخذ بسته نام کاربری و کلمه عبور ۳) ثبت نام نهایی
در تمامی مراحل جهت جلوگیری از بروز مشکل بایستی تمامی اطلاعات صحیح و مطابق با واقع باشد.

تشکیل شرکت سهامی عام

/0 دیدگاه /در , /توسط

تشکیل شرکت سهامی عام:در تشکیل شرکت های سهامی عام و خاص شیوه . تشریفات تاسیس هر یک از دو شرکت متضمن قواعدی کاملا متفاوت است.این روند در ارتباط با شرکت سهامی عام که با حقوق سرمایه گذارانی سروکار دارد که عموما بدون شناخت نزدیک از مؤسسین و به اعتماد اعلامیه پذیره نویسی، مبادرت به واریز وجه و تعهد سهام می نمایند، و در مقایسه با شرکت سهامی خاص از پیچیدگی بیشتر برخوردار و در عین حال مستلزم طی زمان دراز است.انتشار اعلامیه پذیره نویسی تنها با مجوز ادراه ثبت شرکتها که پس از بررسی اسناد ومدارک لازم و احراز مطابقت آنها با قانون صادر می گردد، امکان پذیر است.
نقش مرجع ثبت شرکتها در این مرحله و نیز لزوم رعایت دقیق ترتیبات پس از مرحله پذیره نویسی تا ثبت شرکت، حاکی از نگاه متفاوت مقنن در تاسیس شرکتهای سهامی است.در مقایسه با روند تشکیل شرکت سهامی عام، تشکیل شرکت سهامی خاص تنها در برگیرنده دو مرحله تهیه مدارک و ثبت شرکت است.
مفهوم تشکیل یا تأسیس
نکته ای که در بحث حاضر اهمیت داشته و می تواند دارای نتایج عملی هم باشد مفهوم تشکیل و تأسیس است.با فرض پذیرش معنای مترادف برای واژگان تأسیس و تشکیل،تعیین مرحله ای که بر روند تأسیس شرکت نقطه پایان بگذارد ضروری به نظر می رسد.در غیر اینصورت، تکمیل جریان تشکیل شرکت محل بحث خواهد بود. صرف نظر از ایراداتی که در مبحث زمان تحقق شخصیت حقوقی بر مفاد ماده 17 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 اقامه گردید، به نظر می رسد همان گونه که شخصیت حقوقی شرکت با ثبت آن پا به عرصه وجود می گذارد، جریان تأسیس را نیز باید با انجام ثبت شرکت در مرجع ثبت شرکتها تمام شده تلقی نمود. چرا که بسیاری از حقوق بنیادین شرکت سهامی از جمله بهره گیری از سرمایه که محور حیاتی فعالیت یک شرکت سهامی است تنها با ثبت آن صورت تحقق می یابد. لذا، علی رغم عبارت مذکور در ماده 17 مزبور نمی توان شرکت را قبل از ثبت، تشکیل شده به معنای دارا شدن شخصیت حقوقی دانست.
مفهوم تأسیس
در لایحه اصلاحی قانون تجارت از واژه مؤسس و مؤسسین بسیار سخن رفته است.افزون بر آن، نقشی که مؤسیسن در تأسیس شرکت ایفا می نمایند، برخی امتیازات، وظایف و مسئولیتهای آنها و به ویژه وجود دو گروه سرمایه گذار در مرحله تاسیس شرکت سهامی عام، یعنی مؤسسین و پذیره نویسان، تعریف مؤسسین و تفکیک جایگاه آنان از پذیره نویسان ضروری می نماید.
به نظر می رسد در رابطه با شرکت سهامی عام، بتوان دو معنا از واژه مؤسس به دست داد.در معنای عام، همه سرمایه گذارانی که در تشکیل شرکت سهامی عام مشارکت نموده و در جلسه مجمع عمومی مؤسس با جایگاه یکسان و رأی برابر حضور می یابند مؤسس به شمار می روند.این برداشت از آن جهت که کلیه این سرمایه گذاران در مجمعی که مؤسس خوانده می شود شرکت می نمایند و نیز تا هنگام پایان تشریفات تشکیل و تحقق تأسیس آن، عنوان حقوقی دیگری جز مؤسس نمی توان بر آنها نهاد، پذیرفتنی می نماید. معنی دیگر عبارت “مؤسس” که بیشتر مد نظر قانونگذار است، اشخاصی هستند که برای تاسیس شرکت پیشقدم شده و موضوع شرکت را انتخاب کرده و اقدامات لازم را برای جلب تعهد کنندگان سرمایه معمول می دارند.مؤسسین، اساسنامه شرکت را تهیه می کنند و اقدام به دعوت تعهدکنندگان سهام نموده با تشکیل مجمع عمومی مؤسیس موجبات تشکیل شرکت را فراهم می آورند. در ماده 6 و 16 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 به اقدامات مؤسسین جهت آماده نمودن مدارک لازم جهت اخذ اجازه پذیره نویسی از مراجع ثبت شرکتها اشاره شده، که منظور اشخاصی است که اقدامات اولیه را انجام داده اند.این مفهوم با اشارات قانون گذار نیز سازگاری دارد.لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 به صراحت میان عبارت مؤسسین و پذیره نویسان تمایز قائل گردیده است.برای مثال ، در ماده 19 مقرر می دارد:” در صورتیکه شرکت تا شش ماه … به ثبت نرسیده باشد به درخواست هر یک از مؤسسین و پذیره نویسان مرجع ثبت … گواهینامه ای حاکی از عدم ثبت شرکت صادر … تا مؤسسین و پذیره نویسان به بانک مراجعه و تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند.” ماده مرقوم ناظر به عدم ثبت شرکت است، خواه اساسأ مجمع عمومی مؤسس تشکیل نشده و یا تشکیل گردیده ولی اقدامی جهت ارائه صورتجلسه مجمع مزبور و سایر مدارک به مرجع ثبت شرکتها جهت ثبت آن صورت نپذیرفته باشد.لذا، اطلاق عبارت مؤسسین به سرمایه گذاران بعدی یعنی پذیره نویسان در ماده بالا دور از ذهن به نظر می رسد.این در حالی است که مفهوم مؤسسین در شرکت سهامی خاص با سهولت بیشتری قابل تشخیص است.چرا که تاسیس شرکت سهامی خاص به حکم ماده 20 لایحه اصلاحی قانون تجارت دو مرحله ای بوده و به صرف تهیه و امضای مدارک مذکور در ماده قانونی یاد شده، و ارائه آنها به مرجع ثبت شرکتها، و ثبت شرکت اقدامات تشکیل شرکت پایان یافته و همه سرمایه گذاران همان مؤسسین هستند.شاید به همین دلیل قانون گذار در ماده 20مرقوم سرمایه گذاران (مؤسسین) شرکت سهامی خاص را سهامدار خوانده است.اگرچه کاربرد واژه سهامدار به سرمایه گذاران در مرحله پیش از تأسیس و ثبت قابل نقد است و اصطلاح مؤسس هم منطبق با وضعیت سرمایه گذاران مزبور و هم با موضع مقنن در مورد شرکت سهامی عام به سازگار می نماید، باید این امر را نشانگر تمایل قانون گذار به اطلاق مفهومی واحد به همه مؤسسین شرکت سهامی خاص دانست.بنابراین، عبارت مؤسس در شرکت سهامی خاص و آثار حقوقی ناشی از عملیات تأسیس شامل همه اشخاصی که در ماده 20 بالا سهامدار خوانده شده اند، می گردد. با توضیحات بالا و ملاحظه مقررات لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347، و بر خلاف دیدگاه برخی از اساتید حقوق تجارت به اینکه به علت مبهم بودن مفهوم واژه مؤسس،”قضات برای تعیین اشخاصی که بتوان آنها را مؤسس تلقی کرد به ناچار باید ملاکهای متعددی را در نظر بگیرند”ابهامی در تعیین مصادیق مؤسس به چشم نمیخورد.

 

 

 

 

شرکت حقوقی

/0 دیدگاه /در /توسط

شرکت حقوقی 
شناخت نهاد شرکت تجاری و تجزیه و تحلیل ماهیت آن ، مستلزم بررسی مفهوم شرکت، انواع شرکت و سپس تبیین جایگاه شرکت تجاری در تقسیم بندی انواع شرکت است.چرا که شرکت تجاری از اشکال امروزین و پیچیده مشارکت است و همانگونه که خواهیم دید علاوه بر پذیرش قواعد و مقررات ویژه از مفهوم سنتی و عرفی خود به دور افتاده است.
شرکت، امروزه دارای مفاهیمی چنان گسترده و در عین حال ناهمگون است که تعریف شرکت تجاری در برخی نظامهای حقوقی امروزین محوری ترین عنصر تعریف سنتی شرکت و مشارکت را در خود ندارد.این دگرگونی با توجه به پذیرش شرکت های یک نفره، به ویژه در کشورهای عضو جامعه اروپایی شایسته توجه است.
شرکت در معنای عرفی آن به هر نوع شراکت دو یا چند شخص در انجام امری اطلاق می شود.این مفهوم کلیه روابط حقوقی متضمن وجود مال و یا حتی مبتنی بر خصوصیات انسانی و عاطفی و از جمله ازدواج را در بر می گیرد.با این حال، در مباحث اقتصادی و بازرگانی وجود مال یا منفعت در امر مشارکت عنصر بنیادین تعریف به شمار می رود.با توجه به اینکه شرکت در معنای اخیر، چه از جهت تعریف و چه از حیث اجزای متشکله آن، از تنوع گسترده ای برخوردار است ، لذا بررسی و تحلیل انواع شرکت ضروری به نظر می رسد.
انواع شرکت
ممکن است گفته شودبا توجه به تحولات حقوقی در حوزه شرکتداری و بنگاههای اقتصادی، تقسیم بندی های سنتی که در آن ، شرکتها رابه دو بخش مدنی و شرکتهای تجاری دسته بندی می نماید،پاسخگوی تحولات و واقعیات جامعه امروز نیست.چرا که برخی از موسسات و شرکتهایی که به فعالیت اقتصادی اشتغال داشته و در مرجع ثبت شرکتها و موسسات غیر تجاری به ثبت رسیده اند، در زمره شرکتهای مدنی و دسته بندی شرکتهای تجاری قرار نمی گیرند.
با ملاحظه نکته بالا شاید بتوان دسته بندی دیگری از شرکتها تحت عنوان شرکتهای اقتصادی و مدنی ارائه داد.لکن با توجه به آنکه شرکتهای اقتصادی(شرکتها-موسسات)دارای دو مصداق شرکتهای تجاری و مدنی هستند، معیار مزبور از جامعیت لازم را برخوردار نبوده و موجب سردرگمی در تعیین مرز قابل قبولی میان دو گروه از شرکتهای مدنی و اقتصادی خواهد شد.برای مثال با توجه به تبصره 2 ماده 54 قانون بخش تعاون جمهوری اسلامی ایران، اگر چه شرکتهای تعاونی به مفهوم واقعی شرکت تجاری به شمار نمی آیند لکن با ملاحظه اهداف چندگانه آنها به نحو منعکس در ماده یک همان قانون بی تردید در شمول شرکتهای اقتصادی قرار دارند.
شرکتهای مدنی:
شرکت مدنی به نحو مشخص در قوانین موجود تعریف نشده و عموما تعریف از شرکت غیر تجاری،معادل شرکت مدنی تلقی می گردد، اگرچه با توجه به تقسیم بندی شرکتها به اقتصادی و مدنی مشخص گردید که هر شرکت غیرتجاری، لزوما مدنی تلقی نمیگردد.
عقد شرکت در معنی خاص در ماده 571 قانون مدنی بدین شرح تعریف شده است:
“شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکان متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه” مالکیت مشاع یا اشاعه عبارت است از مالکیت مالکان متعدد در جزء جزء مال، بدون آنکه بتوان بخشی از آن را متعلق به یکی از شرکا توصیف نمود.
ماده بعدی این نوع شرکت را به دو گونه اختیاری و قهری تقسیم می نماید.در شرکت اختیاری مالکان مالی را در نتیجه عقدی و یا امتزاج اختیاری و یا تحصیل آن مثلا از طریق حیازت مباحات به صورت مشترک به دست می آورند، در حالی که در شرکت غیر ارادی یا قهری، مال واحدی قهراَ به چند تن از راه ارث منتقل و یا آنکه دو مال بدون اراده ممزوج و شیء واحدی را به وجود می آورند.در اینجا بر خلاف تعریف شرکت در معنای عام، شیء واحد مد نظر است.در حالی که در تعریف نخست، مال واحد مطرح نیست.افزون برآن، در تعریف شرکت مدنی به معنای عام، اشاعه ضرورت ندارد. در حالی که در تعریف دوم (شرکت مدنی در معنای خاص)اشاعه محوری ترین جزء تعریف محسوب می شود.
با توضیح بالا تفاوتهای دو شرکت مدنی و تجاری را می توان به شرح زیر خلاصه نمود:
1.در شرکت تجاری، قانونگذار توجه خاصی به تنظیم روابط میان شخصیت حقوقی(شرکت)با شرکا مبذول داشته است.بدین منظور ضمانت اجراهای ویژه ای مقرر گردیده تا ضمن تنظیم بهینه این روابط، حقوق اشخاص و به ویژه حقوق اشخاص ثالث تأمین و تضمین گردد.بسیاری از مقررات شرکت های تجاری برخلاف شرکت مدنی برای همه طرفها لازم الاجرا بوده و توافق خلاف آنها فاقد اعتبار است.مثلاَ، تشریفات تشکیل شرکت، حداقل سرمایه لازم برای تأسیس و ادامه فعالیت و مقررات توقف و ورشکستگی عمدتاَ آمره بوده و توافق خلاف آنها بی اثر است.در حالی که در شرکت مدنی بسیاری از شرایط تابعی از اراده و خواست طرفین محسوب می گردند.
2.در شرکتهای تجاری به محض انجام تشریفات و ثبت، شخصیت جدیدی به نام شخصیت حقوقی مستقل ار اعضا متولد می شودکه حقوق، وظایف و اموال مخصوص به خود را دارد.در حالی که در شرکت مدنی چه در معنای عام و چه در معنای خاص موجودیتی به نام شخصیت حقوقی پدید نمی آید و مال مشترک، چیزی جز مال مستقیم شرکا تلقی نمی شود.
3.در صورت ناتوانی شرکای شرکت مدنی از پرداخت دیون مربوط به مشارکت، بستانکاران علاوه بر مال موضوع مشارکت نسبت به سایر شرکا نیز بدون رعایت ترتیب، اعمال حق خواهند نمود و به سراغ شرکا و اموال شخصی آنها خواهند رفت.در حالی که در ثبت شرکت تجاری بر اساس اصل استقلال اموال شرکا از اموال شرکت،بستانکاران حق رجوع به شرکا را ندارند.در مورد شرکتهای اشخاص نیز تا زمانی که شخصیت حقوقی شرکت باقی است ممنوعیت گفته شده حاکم است.
4.در شرکت مدنی،در صورت کافی نبودن مال موضوع مشارکت و ناتوانی شرکا از پرداخت دیون، مقررات اعسار نسبت به آنان اعمال می گردد، در صورتی که اگر شرکت تجاری ناتوان از پرداخت دیون خود باشد، شرکت مشمول مقررات توقف خواهد گردید.

وضعیت حقوقی شرکت های انگلستان

/0 دیدگاه /در /توسط

وضعیت حقوقی شرکت های انگلستان           

در حقوق شرکتهای انگلستان،عبارت شرکت تجاری در دو مفهوم عام و خاص به کار می رود.مفهوم عام آن علاوه بر شرکتهای تعریف شده در قانون شرکتهای 1985، مشارکتها را نیز در برمی گرد. در حالی که حقوقدانان انگلیسی شرکتها و حقوق شرکتها در معنای خاص را به عنوان حوزه ای متمایز از مشارکتها به تعریف در می آورند.به موجب بند یک ماده یک قانون یادشده:”شرکت اجتماع دو یا چند شخص است برای هدفی مشروع، که ممکن است با ذکر نام خود در اساسنامه و یا به طریق دیگری با رعایت مقررات قانون شرکتها ناظر به ثبت شرکت، شرکتی را با مسئولیت محدود یا بدون مسئولیت محدود تأسیس نمایند.”

شرکتها در حقوق انگلیس به جهات چند می توان دسته بندی نمود.مهم ترین معیارهای تقسیم بندی عبارت اند از:شرکتهای با مسئولیت محدود و شرکتهای با مسئولیت نامحدود، شرکتهای انتفاعی و شرکتهای غیر انتفاعی، شرکتهای فهرست شده و فهرست نشده، شرکتهای با مسئولیت محدود به سهام و مسئولیت محدود به ضمانت به پرداخت و … .

حقوقدانان دسته بندیهای دیگری برای شرکتها ذکر نموده اند.مهم ترین گروه بندی است.یکی دیگر از انواع شرکتها، شرکتهای خرد هستند. در این شرکتها مدیران همان سهامداران و حجم عملیات بازرگانی نیز بسیار محدود و کوچک است.کمیته بازبینی حقوق شرکتها بر اساس گزارشی پژوهشی اعلام نمود که 65% از شرکتهای فعال گردش مالی کمتر از 250000 پوند در سال و 70% از آنها تنها دو سهامدار و 90% این شرکتها کمتر از پنج سهامدار دارند.

شرکتها در مفهوم خاص در ماده یک و به ویژه ماده سه قانون شرکتها بدین شرح تعریف و دسته بندی شده اند:

1.شرکت عام با مسئولیت محدود به سهام(سهامی عام)

2.شرکت عام دارای مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت و دارای سهام

3.شرکت خاص دارای با مسئولیت محدود به سهام (سهامی خاص)

4.شرکت خاص با مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت بدون دارا بودن سهام (شرکت خاص با مسئولیت محدود)

5.شرکت خاص با مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت و دارای سهام(شرکت خاص سهامی با مسئولیت محدود)

6.شرکت با مسئولیت نامحدود دارای سهام (شرکت سهامی دارای مسئولیت نامحدود)

در تقسیم بندی بالا برخی از اصطلاحات نیازمند تعریف و توضیح به نظر می رسند:

اول آنکه، تفاوت میان مسئولیت محدود به سهام و مسئولیت مخدود به ضمانت پرداخت آن است که در نوع اول، شریک بایستی سهم خود را از سرمایهء شرکت را پرداخت نموده و مطابق مقررات اساسنامه بخش تعهد شده را، اگر چنین تعهدی وجود دارد، بپردازد.در حالی که در مسئولیت محدود به ضمانت یا تضمین پرداخت، شریک متعهد به گذاردن هیچ سرمایه ای، اعم از نقد یا غیر نقد، در شرکت نیست.بلکه در صورت انحلال شرکت و در صورت انحلال شرکت و در صورت لزوم به میزان سرمایه ای که ضمانت نموده به مدیر تصفیه پرداخت خواهد شد.

دوم آنکه، وجود شرکتهای با مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت دارای سهام، مربوط به سال 1980 و پیش از آن است و به موجب بند 4 ماده قانون شرکتهای 1985″از تاریخ 22 دسامبر 1980، یک شرکت نمی تواند به صورت شرکت با مسئولیت مخدود به ضمانت پرداخت دارای سهام، تأسیس یا به آن تبدیل گردد.” در نتیجه شرکتهای دارای سهام، شرکتهایی هستند که سرمایه آنها پرداخت شده و به عنوان شرکتهای سهامی را دارند.شایان ذکر است که شرکتهای با مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت، بیشتر با اهداف غیر تجاری مانند خیریه، آموزش و حرفه ای تاسیس می شوند.

سومین نکته در رابطه با دسته بندی شرکتها به شرح بالا، ممنوعیت تأسیس شرکتهای نامحدود بر اساس ضمانت پرداخت است.در حقیقت گروه بندی ششگانه بالا، تنها یک مورد به شرکتهای با مسئولیت نامحدود اختصاص داده شده است.مشخص نیست که با وصف مسئولیت نامحدود،علت منع پیش بینی مسئولیت نامحدود با ضمانت پرداخت چیست.شاید بتوان ممنوعیت مزبور را این گونه توجیه نمود که مسئولیت نامحدود ویژگی شرکتهای بازرگانی به شمار می رود.در حالی که شرکتهای با مسئولیت محدود با ضمانت پرداخت، همان گونه که گفته شد، به شکل نهادهای خیریه و آموزشگاهها و موسسات حرفه ای به فعالیت می پردازند.

مفهوم دیگری از شرکتها که به عنوان مشارکتها خوانده می شوند از موضوعات قانون شرکتهای 1985 و قوانین شرکتهای پیش از آن نبوده و در شمول قانون مشارکتهای 1890، و قانون مشارکتهای محدود 1907 و قانون مشارکتهای با مسئولیت محدود سال 2000 قرار دارند.

بر خلاف باور بیشتر حقوقدانان ایرانی، مشارکتها در حقوق انگلستان نهادی برابر و قابل تطبیق با شرکتهای تضامنی به شمار نمی آید.

این نهاد در حقوق انگلستان از پیچیدگی های چندی برخوردار بوده و در گذر قانونگذاری دگرگونیهای بنیادینی را شاهد بوده است، به گونه ای که مفهوم اولیه و همچنان معتبر مشارکت در قانون مشارکت در قانون 1890 با نهاد مشارکت در قوانین بعدی و به ویژه قانون سال 2000 مشابهتی ندارد.

در نظام حقوقی مزبور، “مشارکت یک رابطه و نه یک سازمان با شخصیت حقوقی جدا تعریف شده است.”در حقیقت “مشارکت،بر خلاف شرکتها خود نمی تواند بیش از آنچه که در پیمان زناشویی معمول است به انعقاد قرارداد مبادرت ورزد، اشخاص را به کار گیرد، مرتکب بزه گردد و یا حتی طرف دعوی قرار گیرد.هنگامی که از مشارکت (یا اغلب موسسه خوانده می شود)سخن به میان می آید منظور شرکایی است که مشارکت را شکل داده اند.”

مشارکتهای موضوع قانون 1907 وضعیتی بینابین مشارکتهای مذکور در قوانین 1890 و 2000 دارند.در مشارکتهای سال 1907،همانند شرکتهای مختلط و حقوق ایران، دو دسته شریک وجود دارند که از حداقل یک شریک که شریک عمومی نامیده می شودو دست کم یک شریک با مسئولیت محدود تشکیل می گردد.شریک عمومی مسئول کلیه تعهدات و دیون مشارکت است.در حالی که مسئولیت شریک گروه دوم محدود به آورده وی در مشارکت خارج سازد.در غیر اینصورت تا میزان سرمایه خارج شده، نسبت به تعهدات و دیون مشارکت مسئولیت خواهد داشت.

شرک با مسئولیت محدود نمی تواند در مدیریت شرکت دخالت نماید و یا شرکت را متعهد سازد.در غیر اینصورت خود مسئول کلیه تعهدات و دیون مشارکت در دوره مدیریت یا انجام اعمال حقوقی انجام شده خواهد بود.

یک شرکت و یا شخصیت حقوقی هم ممکن است شریک با مسولیت و نه شریک عمومی این گونه مشارکت باشد.

مشارکت بایستی در مرجع ثبت مربوطه به ثبت برسد و گرنه مسئولیت همه شرکاو از جمله شریک با مسئولیت محدود در برابر دیون و تعهدات شرکت نامحدود خواهد بود.این گونه مشارکتها از شخصیت حقوقی برخوردار نیستند.به موجب قواعد حقوقی عرفی و بعداَ  مواد 716 و 717 قانون شرکتهای 1985 و نیز بند 2 ماده 4 قانون مشارکتهای 1907 شمار اعضای مشارکت نمی بایست از بیست شخص فراتر رود.لکن در سال 2002 مقررات مزبور حذف و در نتیجه محدودیت گفته شده بر طرف و تنها حلقه پیوند ارتباطی مشارکتها از قانون شرکتها قطع گردید.

قانون مشارکتهای با مسئولیت محدود سال 2000 بدون آنکه قانون مشارکت سال 1890 و قانون مشارکتهای محدود 1907 رانسخ نماید،دگرگونیهای بنیادینی در مفهوم مشارکت را در پی آورد، که با اصل اولیه خود جز نام همسانی چشمگیر دیگری ندارد. به موجب بند 5 ماده یک قانون سال 2000، مشارکتهای با مسئولیت محدود از شمول قانون 1890 و حقوق شرکتها خارج است.این مشارکتها بیشار به شرکتهای شباهت دارند تا به مشارکتها.

سه ویژگی مهم، مشارکتهای مذکور در قانون مشارکتهای با مسئولیت محدود سال 2000 رابه نهاد شرکت نزدیک می سازد:

نخست آنکه شخصیت حقوقی مشارکت کاملا از اشخاص عضو آن جدا بوده و مسئولیتهای مشارکت هیچ ارتباطی با شرکا ندارد.در نتیجه ، شرکا نماینده شرکت محسوب نمی گردند مگر آنکه به حکم بند (الف)2 قانون مزبور، چنین نمایندگی ای داشته باشند.

دومین ویژگی این دسته از مشارکتها، مسئولیت محدود شرکا به آورده آنهاست.در حالی که در مشارکت مشمول قانون مشارکتهای 1890 مسئولیت شرکا نامخدود و تضامنی است.

خصوصیت دیگر مشارکتهای قانون 2000، تشکیل آن از طریق ثبت است.طبق بند یک ماده 3 قانون بالا، پس از ارئه اسناد و مدارک لازم برای ثبت مشارکت، شخص دست اندر کار در اداره ثبت مربوطه، گواهی دال بر ثبت مشارکت ارائه می کند.

در برابر، مشارکتهای قانون مسئولیت محدود سال 2000 دو خصوصیت متفاوت از شرکتها و مانند دیگر مشارکتها را داراست، که عبارت اند از شیوه پرداخت مالیات و نظام تصمیم گیری داخلی.در رابطه با ویژگی نخست باید از نهاد مشارکت از یک یک شرکا مالیات دریافت خواهد گردید. در خصوص شیوه تصمیم گیری نیز، مرز میان شراکت و مدیریت وجود نداشته و همانند دیگر مشارکتها، در مشارکتهای موضوع قانون سال 2000 نیز، شرکا حق دخالت و تصمیم گیری در اداره امور را دارند.

کارت عضویت اتاق بازرگانی

/0 دیدگاه /در /توسط

کارت عضویت اتاق بازرگانی چیست؟
کارت عضویت همانند کارت بازرگانی از اتاق بازرگانی ایران صادر می شود. کاربرد اصلی این کارت برای شرکت در کلاس های اتاق بازرگانی برای هر صنف و رشته ای به صورت جداگانه می باشد. “اتاق های شهرستان” برای اولین بار در ماده ۴ قانون اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران مصوب ۱۳۶۹، اصلاحی ۱۳۷۳ ذکر گردید که طبق ماده فوق حوزه فعالیت اتاق شهرستان محدود به حدود تعیین شده در قانون تقسیمات کشوری می باشد. اتاق‌ های عضویت و بازرگانی همچنین یکی از مهم‌ترین ارکان مشورتی و بهترین جایگاه برای پیگیری مطالبات فعالان اقتصادی در بخش‌ خصوصی هستند که ارائه نظر مشورتی به قوای سه گانه، از مهم‌ترین وظایف ایشان است.
چگونگی عضویت و مزایای کارت عضویت اتاق بازرگانی:
تمامی افراد حقیقی و حقوقی می توانند با ارائه تمامی مدارک مورد نظر برای عضویت به اتاق بازرگانی اقدام کنند.
افرادی که عضو اتاق بازرگانی می شوند در تمام مواردی که مربوط به کالا، واردات و صادرات می شوند تصمیم گیری می کنند تا بتوانند از طریق تصمیمات مثبتی که در این اتاق گرفته می شود از ورود کالاهای قاچاق جلوگیری کرده و به تولید داخلی و اقتصاد کشور از این طریق کمک کنند. و به دنبال این هدف هستند که با بالا بردن کیفیت محصولات از واردات محصولات و ورود ارز به کشور جلوگیری کنند.
-به سرمایه گذاران اطمینان می دهد تا بتوانند برای سرمایه گذاری مطمئن تر عمل کنند. در واقع اتاق بازرگانی تجار را برای سرمایه گذاری ترغیب می کند.
-بررسی شرایط کسانی که تقاضای کارت بازرگانی دارند و صدور کارت توسط افراد اتاق بازرگانی برای افراد متقاضی
-با کشور های دوست و همسایه ای که در زمینه ای با یکدیگر فعالیت مشترک دارند اتاق های مشترکی را برگزار می کنند تا بتوانند هماهنگی های لازم را برای گسترده و بهتر فعالیت انجام دهند.
-هماهنگی و همکاری با سایر دستگاه های اجرایی و رسمی کشور جهت بهبود اوضاع اقتصادی و فعالیت های غیر نفتی
-شناسایی و بهبود کالا های صادراتی کشور
-شناسایی و واردات کالا های مرغوب تر به کشور و جلوگیری از واردات محصولات بی رویه ای که در داخل کشور نیز به تولید می رسد.
مدارک مورد نیاز جهت صدور کارت عضویت:
مدارک ثبتی شرکت(شخصیت حقوقی) در صورتیکه متقاضی کارت از جانب شخص حقوقی باشد.
مدارک هویتی مدیرعامل یا شخص حقیقی
سند رسمی یا اجاره نامه با کد رهگیری به نام متقاضی کارت عضویت
اظهارنامه دفاترپلمپ و عدم سوء پیشینه کیفری
گواهی امضا
یک قطعه عکس شخص حقیقی یا نماینده شرکت

ثبت برند و علائم تجاری

/0 دیدگاه /در /توسط

ثبت برند و علائم تجاری که دراصطلاح وبه اختصاربرند هم گفته می شود، یکی از مهم ترین نیاز یک کسب و کار و فعالیت تجاری است. شاید سابق بر این زمانیکه دنیای اطراف کوچکتر بود و هر کسی مجال و فرصت عرض اندام در یک فعالیت را نداشت و بیشتر شغل ها و مهارت ها با نام خانوادگی و به صورت مورثی به نفر بعدی منتقل میشد همان نام صاحب حرفه اعتبار لازم را به نفر بعدی و در دست داشتن بازار فروش یا خدمات انجام می داد. و با کوچکترین نیازی به سراغ همان شخص مورد نظر می رفتند. اما اکنون که رایانه ها سرعت اعمال را بسیار بالا بردند و به نرخ جمعیت روز به روز افزوده می شود چطور؟ آیا باز هم می توان به همان افراد محدود در حوزه محدود با عنوان و میراث خانوادگی مراجعه کرد؟

مسلما نه! در دنیای شلوغ امروز حتی ماوراء کشور سازنده و شخص سرمایه گذار تنها یک نام با معنی و یا حتی بی معنی معرف بازارداری شماست، و آن همان برند یا نام تجاریست .
شما حتی اگر از سرسخت ترین انسانهای روی زمین هم باشید بازهم موقع قدم زدن بین دو قفسه فروشگاه محلی برای برداشتن کالایی با نام آشنا دست دراز می کنید و یا در سفری به دور دست های این کره زمین حتی بدون اینکه قادر باشید با زبان رایج آن کشور صحبت کنید وارد فروشگاهی می شوید که نام برند آن برای شما آشناست و بدون اینکه به کیفیت آن شک کنید خریدتان را انجام میدهید. در واقع ثبت برند و علائم تجاری که دراصطلاح وبه اختصاربرند هم گفته می شود، یکی از مهم ترین نیاز یک کسب و کار و فعالیت تجاری استاین در واقع همان قدرت جادویی یک یا دو کلمه مشترک است که از ابتدا توسط مبدع آن انتخاب شده و سپس ترویج شده. انتخاب این کلمه یا شکل جادویی بسیار مهم و حساس است

وقتی که شکل گاز ده یک سیب برای محصولات مایکروسافت انتخاب شده بود شاید کسی باور نمیکرد این مغز متفکر و کنترل کننده چرا همچین چیزی را انتخاب کرده اما اکنون همه افراد هر جای دنیا طعم شیرین این سیب گاز زده و کج و ماوج چشیدن و بیشتر از همه مبدع و پایه گذار این نشان و نام تجاری لذتش را میبرد. پس توصیه و پیشنهاد ما به شما اینست حرفه ای و متفکرانه انتخاب کنید. این بدین معنی نیست که عجیب ترین کلمه یا تصویر را انتخاب کنید بلکه حداقل یه زمان کوتاهی برای کلمه جادویی تان فکر کنید. تا انرژی این تلاش به بهترین شکل ممکن را کائنات برگرداند.

حالا که خوب برای این هدف تفکر کردیم به این موضوع میرسیم که باید حق انحصاری این تلاش و تولید و بهربرداری را برای خود محفوظ بداریم. بسیارند از افرادی که با نبوغ خارق العاده ای وارد بازار کسب و کار می شوند،مشتری از لحاظ کیفیت و تنوع و حتی قیمت آن کالا یا خدمات را قبول کرده ولی متاسفانه بدلیل عدم ثبت آن علامت و یا نشان تمام زحمات و بازارسازی و کارآفرینی ناگهان با سدی مقاوم روبرو میشود و آن ظهور کالا یا خدماتی مشابه با نام خودش با کیفیتی پایین که هزینه تولید بسیار کمتر از نوع اول شده اما سود بیشتری نصیب نفر دوم میشود. مگر میشود مجدد اعتماد مشتریان را تک به تک جلب کرد و یا آنان را متوجه این کلاهبرداری کرد؟ اما اگر از ابتدا قبل از بازارسازی و برندینگ این حق ثبت شده بود و مراحل قانونی آن طی می شد نه تنها این اتفاقات و سوء استفاده ها چه بسا پیش نمی آمد بلکه در صورت رخداد این واقعه هم می توان خسارت گرفت و هم شخص متقلب را وادار نمود کالاهای مشابه با نام اولیه را از بازار جمع آوری کند. به نظر بنده گواهی ثبت علامت همان برگه بیمه نامه و تامین و تضمین خسارت است.پس پیشنهاد حرفه ای ما به این است قبل از ورود کالا به بازار و هرگونه هزینه گزاف بابت تبلیغات ابتدا با ما برای ثبت علامت تماس بگیرید، ما با تجربیات خودمان به شما کمک خواهیم کرد.
4-حالا برای ثبت این واقعه به چه چیزهایی نیاز دارید:
-کپی شناسنامه و کارت ملی
-جواز یا مجوز فعالیت در آن حوزه
–کارت بازرگانی (در صورتیکه کلمه ای غیراز فارسی انتخاب شماست)

 

 

گواهی ارزش افزوده

/0 دیدگاه /در , , /توسط

گواهی ارزش افزوده: مالیات بر ارزش افزوده در بسیاری از کشورهای جهان همان مالیات بر مصرف است که اعمال می شود طبق ماده 3 قانون مالیات بر ارزش افزوده، تفاوت بین ارزش کالا و خدمات عرضه شده و ارزش کالا و خدمات خریداری شده در یک دوره معین ارزش افزوده نام دارد.این گواهی نامه از سوی اداره مالیات به مدت یک سال یا شش ماه تحت قالب گواهینامه VAT در یک برگه A5 صادر می شود. این نوع مالیات فقط شامل تولید کننده اصلی نیست بلکه هر واسطه ای در قالب خریدار یا مصرف کننده موظف است یکبار آن را پرداخت کند.

چه اشخاصی موظف به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده هستند؟
همه افراد حقیقی که درای کسب و کار و درآمد هستند و این درامد را از راه فروش کالا و خدمات دریافت می کنند موظف به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده بوده مگر آنکه شغل و محصول و خدمات آنها طبق قانون معاف باشد مانند فروشندگان مواد اولیه کشاورزی و کود و بذر و فروشندگان شیر خشک و تعدادی دیگر هستند.
کلیه اشخاص حقوقی فعال با هر حجم از فروش یا درآمد ( کالا و خدمت ) به استثنای اشخاص حقوقی با فعالیت های صرفاَ معاف موضوع 12 قانون مالیات بر ارزش افزوده(همان افراد معاف از پرداخت ارزش افزوده)، که به موجب فراخوان های قبلی تاکنون برای اجرای قانون فراخوان نشده اند ، مشمول اجرای قانون خواهند شد.
اشخاص حقوقی که بعد از تاریخ اجرای قانون فراخوان نیز ایجاد، تاسیس و به ثبت می رسند و یا شروع به انجام فعالیت می کنند، در صورت فعالیت با هر حجم از فروش و یا درآمد ( کالا و خدمت ) از اولین دوره مالیاتی بعد از شروع فعالیت ( عرضه و کالا و ارائه خدمات ) مشمول اجرای قانون می باشند.

معافیت های مالیات بر ارزش افزوده
طبق ماده 12 قانون مالیات بر ارزش افزوده؛ موارد معاف از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده به شرح ذیل می باشد:
1- برنج ، سویا ، نان ،شکر ، شیر خشک مخصوص تغذیه کودکان، آرد خبازی ، پنیر ،حبوبات، شیر ، قند ، روغن نباتی و گوشت
2- اموال غیر منقول
3- فرش دستباف
4- رادار و تجهیزات کمک ناوبری هوانوردی ویژه فرودگاهها بر اساس فهرستی که به پیشنهاد مشترک وزارت راه و ترابری و وزارت امور اقتصادی و دارایی تهیه و ظرف مدت شش ماه از تاریخ تصویب این قانون به تصویب هیأت وزیران میرسد
5- صندوق های قرض الحسنه مجاز، خدمات بانکی و اعتباری بانکها ، صندوق تعاون و موسسات و تعاونی های اعتباری
6- محصولات کشاورزی فرآوری نشده
7- خوراک دام وطیور
8- دام و طیور زنده ، آبزیان ، زنبور عسل و نوغان

9- موسسات دولتی و نهادهای عمومی غیر دولتی با تایید هیأت وزیران و حوزه های گیرنده هدایا ، کالاهای اهدایی به صورت بلاعوض به وزارتخانه ها
10 _ انواع کود ، سم ، بذر ، نهال
11- خدمات حمل و نقل عمومی و مسافری درون و برون شهری جاده ای ، ریلی ، هوایی و دریایی
12- کتاب ، مطبوعات ، دفاتر تحریر وانواع کاغذ چاپ و تحریر و مطبوعات

13- خدمات مشمول مالیات بر درآمد حقوق ، موضوع قانون مالیاتهای مستقیم

14– خدمات درمانی ( انسانی ، حیوانی ، گیاهی )، خدمات توانبخشی و حمایتی، انواع دارو و لوازم مصرفی درمانی
15- امور اقتصادی و دارایی ، درمان وآموزش پزشکی ، انواع خدمات پژوهشی و آموزشی که طبق آیین نامه ای که با پیشنهاد مشترک وزارتخانه های علوم تحقیقات و فن آوری ، بهداشت ، آموزش و پرورش و کار و امور اجتماعی ظرف مدت شش ماه از تاریخ تصویب این قانون به تصویب هیات وزیران میرسد
16 _ کالاهایی که همراه مسافر و برای استفاده شخصی تا میزان معافیت مقرر طبق مقررات صادرات و واردات وارد کشور میشود مازاد بر آن طبق مقررات این قانون مشمول مالیات خواهد بود .
17-اقلام با مصارف صرفاً دفاعی (نظامی و انتظامی ) و امنیتی بر اساس فهرستی که به پیشنهاد مشترک وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و وزارت امور اقتصادی و دارایی تهیه و به تصویب هیات وزیران میرسد فهرست مذکور از اولین دوره مالیاتی پس از تصویب هیات وزیران قابل اجراء خواهد بود
طبق ماده 13 قانون مالیات بر ارزش افزوده؛ صادرات کالا و خدمات به خارج از کشور از طریق مرزهای رسمی کشور، مشمول مالیات این قانون نمی باشد و چنانچه مالیاتی در این باره پرداخت شود، با ارایه برگه خروجی صادره توسط گمرک ( در مورد کالا ) و اسناد و مدارک ، میتوان مبلغ را باز پس گرفت.

تبصره _ چنانچه مسافران کشورهای خارجی بابت خرید کالاها، مالیاتی پرداخت نمایند، تا دو ماه پس از تاریخ خرید آن ها، پس از ارایه اسناد و مدارک قابل دریافت خواهد بود.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت نام اولیه ارزش افزوده
1).تصویر مدارک شناسایی کلیه ی اعضای شرکت
2) کد اقتصادی
3) آگهی تاسیس شرکت و آگهی تغییرات شرکت ( در صورت وجود )
4) گواهی فعالیت یا نام شرکت در سامانه رتبه بندی
5) نشانی و کد پستی پیمانکار
6) کد پستی دفتر و محل فعالیت
7) نام بانک شرکت و اطلاعات مربوط به حساب

نحوه صدور گواهی ارزش افزوده
افرادی که در سازمان امور مالیاتی مسئول رسیدگی به مدارک و درخواست های مودیان هستند به سایت مراجعه کرده و بر اساس لیست مودیان درخواست انها را مورد بررسی قرار می دهند در این بررسی بند های ۱ و ۳ و ۴ و ۵ فرم باید تکمیل شده و تایید شود و تایید ان منوط به مطابق بودن با دستوالعمل ها است.
پس از تایید درخواست و مدارک ارسال شده مودیان دوره صدور گواهی هم که برای مودیان دارای بدهی شش ماهه و برای مودیان فاقد بدهی قبلی یک ساله می باشد تایید می شود و برای بررسی به سامانه مدیریت سازمان امور مالیاتی ارسال میشود .
مدیریت سازمان در بررسی نهایی در صورت عدم وجود نقص اقدام به تایید نهایی کرده و کاربران سازمان امور مالیاتی موظف می شوند در مرحله آخر این گواهینامه را چاپ کرده و برای امضا به ریاست ارسال نمایند
پس از چاپ و امضا گواهینامه به صورت پست سفارشی به آدرس قید شده در اسناد مودیان ارسال میشود . نکته مهم در خصوص گواهی ارزش افزوده اینکه در هر مرحله ای اگر به تشخیص سازمان امور مالیاتی مودی تخلفی مرتکب شده که باعث لغو گواهینامه گردد اعتبار آن حتی اگر از مدت اعتبارش مانده باشد از بین خواهد رفت و مودی نمی تواند برای امور مالیات بر ارزش افزوده به آن استناد کند .
قبل از ارسال گواهی به صورت پست سفارشی مودیان می توانند به سامانه سازمان امور مالیاتی مراجعه کرده و با استفاده از کد پیگیری خود از وضعیت صدور یا عدم صدور و مدت اعتبار گواهینامه خود مطلع شوند .

 

 

 

 

ثبت شرکت تضامنی

/0 دیدگاه /در /توسط

ثبت شرکت تضامنی
شرکتی است که تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می‌شود و اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد ٬هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض هستند. در صورتی که نام برخی مالکان شرکت و در نام شرکت آمده باشد حتی اگر نوع شرکت تضامنی نباشد، شرکت تضامنی محسوب می‌شود. شرکت تضامنی ساده‌ترین نوع از شراکت بر پایه قوانین کامن لا است، که برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر، تشکیل می‌شود و در آن شرکاء فعالیت‌های مستمر و مستقل کارآفرینی را تحت نام یک شرکت اجرا می‌کنند. بنیانگذاران در قبال کلیه بدهی‌های شرکت، شخصاً مسئولیت کامل دارند.
شرکت تضامنی در واقع بین دو یا چند شخص تشکیل می گردد.در اسم شرکت تضامنی می بایست نام یکی از شرکا قید شده و عبارت تضامنی نیز قبل از نام یکی از شرکاء یا شریک یا برادران قید شده باشد مثلا شرکت “تضامنی مرتضی احمدی و شرکاء” برادران،پسران
نحوۀ تشکیل و ثبت شرکت تضامنی:
طبق ماده 118 قانون تجارت، شرکت تضامنی وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تأدیه وسهم الشر که غیر نقدی نیز تقویم (قیمت گذاری) و تسلیم شده باشد. هرچند که در قانون تجارت حداقلی برای سرمایه این گونه شرکت ها پیش بینی نشده اما عرفاً حداقل میزان سرمایه یک میلیون ریال است و همانند شرکت با مسئولیت محدود در اختیار مدیر یا مدیران شرکت قرار می گیرد و اقرار کتبی آنها مبنی بر دریافت سرمایه شرکت برای ارائه به مرجع ثبت شرکت ها کافی است.این نوع شرکت نیز پس از انجام مراحل تأیید نام شرکت و تحویل شرکت نامه و اساسنامه (اگر باشد) و سایر مدارک لازم به اداره ثبت شرکت ها به ثبت می رسد و بعد از ثبت در اداره ثبت شرکت ها، آگهی تأسیس شرکت در روزنامه رسمی و یکی از روزنامه های کثیر الانتشار محل ثبت شرکت آگهی می گردد.

تاریخچه
از نظر تاریخی این نوع شرکت سابقه طولانی دارد و به حقوق دوران روم باستان برمی‌گردد و به ویژه در قرون وسطی به شکل فعلی آن در اروپا رواج یافته‌است. در حال حاضر شرکت تضامنی که تقریباً در نظام حقوقی همه کشورها وجود دارد، بسیار مورد استفاده است. در حالی که خطر تأسیس آن برای شرکا، به سبب مسئولیت نامحدودی که در قبال طلبکاران شرکت دارند بر کسی پوشیده نیست. در واقع علت این وضعیت فایده عملی این شرکت برای کسانی است که به یکدیگر اعتماد کامل دارند و سرمایه زیادی نیز برای تشکیل شرکت ندارند. مانند پدری که می‌خواهد با فرزند یا فرزندانش شریک شود، برادران و خواهرانی که پس از فوت پدر می‌خواهند تجارت‌خانه او را اداره کنند، یا دوستانی که به یکدیگر اعتماد کامل دارند.

مسئولیت حقوقی شرکاء نسبت به تعهدات شرکت تضامنی یعنی نامحدود است و اگر سرمایه شرکت کفاف پرداخت خسارات وارده احتمالی را ندهد هر یک از شرکاء مسئول پرداخت کلیه خسارات به صورت نامحدود خواهند بود هر چند اگر یکی از شرکاء دیگر مبالغ پرداختی خود را از ایشان مطالبه نماید.
شرکت تضامنی می تواند توسط فقط یک مدیر عامل اداره گردد،بدون اینکه دارای هیئت مدیره باشد همچنین می تواند دارای هیئت مدیره نیز باشد و مدیر عامل و با اعضاء هیئت مدیره می توانند از خارج از شرکاء شرکت انتخاب شوند.

ثبت شرکت تضامنی، ثبت رامند

 

دلیل انتخاب شرکت تضامنی
یکی از مطالبی که زیاد در مورد شرکت تضامنی مطرح می‌شود این است که چرا افراد باید این نوع شرکت را برای ثبت و فعالیت تجاری انتخاب کنند. زیرا هنگامی که بدهی برای شرکت به وجود بیاید، تنها شریک ضامن مسئول پرداخت بدهی است.
دلیل انتخاب این نوع از شرکت‌ها بیشتر برای جلب اعتماد مشتریان است. زیرا مشتریان می‌دانند در صورت ایجاد مشکل فقط با یک یا چند شخص حقیقی روبه رو هستند و نه با کل شرکت از همین رو می‌توانند راحت بدهی خود را پاس کنند. از همین رو بیشتر صرافی‌ها و تجارت‌هایی از این دست علاقه دارند شرکت خود را به صورت تضامنی به ثبت برسانند.

نکته۱-به علت مسئولیت زیاد شرکاء در شرکتهای تضامنی تقاضای ثبت اینگونه شرکتها زیاد نیست مگر با اجبار قانونی مانند ثبت صرافیها که برای اخذ مجوز از بانک مرکزی برای صرافیها شرکت ثبت شده میبایست تحت عنوان تضامنی ثبت گردد

مدارک لازم جهت ثبت شرکت تضامنی
الف-کپی شناسنامه و کارت ملی شرکا و اعضای هیئت مدیره
ب-گواهی عدم سوء پیشینه
نکته:ارائه گواهی عدم سوء پیشینه فقط برای اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل الزامیست.
روند ثبت شرکت تضامنی همانند شرکتهای با مسئولیت محدود است..

 

 

ثبت طرح صنعتی

/0 دیدگاه /در /توسط

طرح صنعتی:
شما ممکن است برای اولین بار یک کالایی را طراحی و یا تولید کنید و یا اینکه قبلا نمونه ای در بازار موجود بوده اما شما با نبوغ و توانایی خودتان برای کاربرد بهتر آن محصول ترغیب شوید شکل ظاهری محصول را تغییر دهید. مسلما این مورد باید به عنوان حق معنوی قابل ثبت و حمایت است البته مشروط به اینکه طبق روال و قواعد قانونی در قالب طرح صنعتی به ثبت برسد.مثلا یک دست مبلمان یا ست صندلی همانطور که برای نشستن و استراحت کردن باید مناسب باشد باید دارای شکل و ظاهر خاص و زیبا نیز داشته باشد که با نمونه های قبلی اش متمایز هم باشد به مشخصات شکل و ظاهر، ترکیب خطوط و رنگ کالا توجه ویژه باید کرد

ثبت طرح صنعتی) طرح صنعتی (Design Industria) نهادی حقوقی از مجموعه مالکیت فکری (Property intellectual) واقع در تهران. موارد مهم در طرح صنعتی نوآوری در فرم و دیگری کاربرد عملی آن است. وقتی محصولی طراحی شده و پس از زحمات فراوان تولید می شود و سپس به بازار مصرف عرضه می گردد و با استقبال مصرف کنندگان روبرو می شود، معمولا رقبا سعی می کنند که همان محصول را تولید کنند.
به همین دلیل است که یکی از دغدغه های دائمی طراحان و تولید کنندگان طرح های صنعتی، سوء استفاده از طرح آنها پس از افشا است که راه حل قانونی جلوگیری از سو استفاده اشخاص ثالث و برخورداری از حمایت های قانونی، ثبت طرح صنعتی است.
راههای ثبت طرح صنعتی
الف) ثبت طرح صنعتی در داخل کشور

برای ثبت طرح صنعتی در داخل کشور، متقاضی باید پس از مراجعه به سایت و تکمیل اظهارنامه و پیوست نمودن ضمائم قانونی بصورت الکترونیکی به اداره مالکیت صنعتی ارسال نماید. مراتب پس از بررسی و انطباق آن با مفاد قانون و آئین نامه و در صورت عدم وجود منع قانونی به نام متقاضی ثبت و تحت حمایت قانون قرار خواهد گرفت.

ب) ثبت طرح صنعتی در خارج از کشور

ثبت طرح صنعتی در خارج از کشور به سه صورت می باشد:

۱) ثبت ملی

ثبت ملی به مانند ثبت در کشور مبدا ( داخلی) می باشد یعنی متقاضی باید پس از انتخاب کشور مورد نظر با انتخاب وکیل یا مراجعه حضوری (بستگی به قانون ملی کشور هدف دارد)، کلیه مدارک را به زبان کشور مورد نظر ترجمه و پس ار تایید مراجع ذی صلاح به اداره مربوطه ارائه نماید که مستلزم هزینه و زمان بیشتری خواهد بود.

۲) ثبت منطقه ای

گروهی از کشورهای معاهده همکاری منطقه ای را ایجاد کردند که در صورت ثبت در یکی از کشورهای عضو، سایر کشورهای عضو آن معاهده آن طرح را حمایت خواهند نمود.

۳) ثبت بین المللی

لازم به ذکر است که در هیچ نقطه ای از جهان سیستمی وجود ندارد که وقتی شما طرح خود را در یک کشور ثبت نمودید از این طرح در سایر کشور ها هم حمایت شود.

فقط در ثبت منطقه ای چنین سیستمی وجود دارد، برای ثبت بین المللی، اتباع هر یک از کشورهای عضو موافقتنامه می توانند با تکمیل تقاضانامه بین المللی به بخش اجرای معاهده لاهه، مستقر در سازمان جهانی مالکیت معنوی تسلیم نماید، درخواست وی به کشور مورد تقاضا ارسال و در صورت پذیرش مورد حمایت قرار خواهد گرفت، اما کشورهایی که تقاضایی شما را رد کردند شما می توانید به این تصمیم اعتراض نمایید.(ایران عضو این موافقت نامه نیست)

ویژگی طرح صنعتی:
طرح باید تصویر واضح از محصول باشد
طرح صرفا در زمینه عملکرد فنی نباشد، فقط ظاهر محصول باید با نمونه های قبلی حدود 50 درصد متفاوت باشد، جنس و فرمول ساخت برای ثبت طرح جدید مهم نیستند
نقشه یا اتود طرح باید موجود باشد تا در صورت درخواست مرجع ثبت ارائه شود
طرح باید جدید و خلاقانه باشد
طرح حاوي نمادها يا نشان‌هاي رسمي نباشد
طرح مخالف نظم عمومي يا اخلاق حسنه نباشد

مدت زمان مورد نیاز برای ثبت طرح صنعتی چقدر است؟
با توجه به نوع طرحی که ارائه نموده اید و تعداد افرادی که پیش از شما در صف انتظار در کارتابل کارشناسی اداره بررسی اظهارنامه ثبت طرح صنعتی توسط کارشناس اداره مالکیت صنعتی حضور دارند، فرآیند ثبت طرح صنعتی بطور معمول چیزی در حدود ۳ تا 4 ماه به طول می انجامد.این مدت به مسائل مختلف بستگی دارد، مانند اینکه اعتراض به ثبت طرح صنعتی قبل از ثبت آن در قانون مقرر شده باشد یا خیر.

پس از ثبت طرح صنعتی از چه حقوق و حمایت هایی برخوردار می شویم؟

هر گاه یک طرح صنعتی ثبت شود مورد حمایت قانون قرار می گیرد و اگر شخص مبلغی را برای طراحی ابتکاری هزینه کرده باشد و آن را در اداره مالکیت صنعتی به ثبت رسانده باشد، به مدت پنج سال تحت حمایت قانون قرار خواهد گرفت و قطعا سرمایه گذاری انجام گرفته با اطمینان بیشتری همراه خواهد بود.
در نتیجه اگر کالایی را با طراحی خاص و جدید ارائه نمایید، قانون مزبور تا پنج سال حق استفاده انحصاری به شما خواهد داد.و بعد از آن نیز قابل تمدید می باشد.
این به آن معنی است که اگر متوجه شوید یکی از رقبا کالای مذکور را با همان طرح کپی کرده و وارد بازار نموده است، این حق را دارید تا بصورت قانونی از ارائه کالای مذکور در بازار و فروش آن جلوگیری نمایید.

مدارک مورد نظر
مدارك مثبت هويت متقاضي (مالک) و طراح
تصاویر کالای مورد درخواست
مدارك نمايندگي؛ وکالت‌نامه رسمی در صورتي كه تقاضا توسط نماينده قانوني به عمل آيد

 

ثبت طرح صنعتی، ثبت رامند

ثبت طرح صنعتی، ثبت رامند